در اين مقاله سعي مي كنيم كمي بيشتر درباره حافظه هاي DDR و DDR 2 و DDR 3 صحبت كنيم. قبل از هر حرفي بايد بگويم همه اين حافظه هاي رم براساس ( SDRAM (Synchronous Dynamic Random Access Memory طراحي شده اند. يعني آنها از يك سيگنال كلاك براي تطابق زماني استفاده مي كنند. DDR مخفف Double Data Rate است يعني حافظه هايي از اين نوع با هر سيكل دو بسته اطلاعاتي را منتقل مي كنند. اگر بخواهيم به زبان ساده تر بگوييم حافظه اي كهDDR است دو برابر حافظه اي كه DDR نيست سرعت دارد (حافظه هاي SDRAM كه امروزه ديگر در كامپيوترهاي شخصي استفاده نمي شود.) به دليل اين ويژگي است كه برچسب سرعت اين حافظه هاي رم دو برابر سرعت كلاك آنهاست. مثلاً رم DDR 2-800 با كلاك 400M HZ كار مي كند.

البته بايد بدانيد كه اين اعداد حداكثر سرعتي را كه رم مي تواند با آن كار كند نشان مي دهد. و در عمل اين سرعت اتفاق نمي افتد. فرض كنيد يك حافظه DDR2-1066 داريد و روي كامپيوتري با سرعت كلاك 400MHZ نصب شده است در عمل سرعت رم مي شود DDR-800 . علت اين است كه سيگنال كلاك توسط رم توليد نمي شود بلكه بوسيله كنترلر حافظه (مداري كه در چيپ north bridge مادربرد يا داخل CPU بسته به نوع سيستم واقع شده است.) توليد مي شود. اين شيوه نامگذاري DDRX-YYY (كه عدد OX بيانگر نسل فناوري و عدد YYY بيانگر سرعت كلاك DDR است.) فقط به صورت تئوري براي چيپ ها حافظه مورد استفاده قرار مي گيرد. اما يك ماژول رم كه چيپ هاي حافظه روي آن قرار مي گيرند از يك سيستم نامگذاري متفاوت استفاده مي كند: PCX-ZZZكه عدد X بيانگر نسل فناوري بكار رفته است و عدد ZZZ ماكزيمم سرعت انتقال از نظر تئوري است.

عددي كه با ZZZ بيان مي شود نشان دهنده تعداد بايت منتقل شده بين كنترلر حافظه و ماژول حافظه در يك ثانيه است. ولي اگر بخواهيم اين اعداد را به هم تبديل كنيم كافيست عدد كلاك DDRرا كه برحسب MHZ بيان مي شود در 8 ضرب كنيد. به عنوان نمونه رم DDR2-800 از نظر تئوري داراي حداكثر سرعت انتقال اطلاعاتي برابر با 6400 مگابايت بر ثانيه (يا 8*800) است و ماژول هاي رم اي كه از اين نوع حافظه ها استفاده مي كنند PC2-6400 ناميده مي شوند. بعضي مواقع اين اعداد گرد مي شوند مثلاً حافظه هاي DDR3-1333 از نظر تئوري داراي سرعت انتقال اطلاعاتي برابر 10666 مگابايت بر ثانيه هستند. اما ماژول هاي رم اي كه از اين نوع حافظه استفاده مي كنند PC3-10666 يا PC3-10600 ناميده مي شوند كه به كارخانه سازنده هم بستگي دارد.

بسيار مهم است كه بدانيد اين اعداد بيشترين مقاديري است كه از نظر تئوري قابل دستيابي است ولي در عمل هيچگاه به چنين اعداد دست نخواهيد يافت.

علت اين است كه در تئوري فرض مي كنيم با هر پالس ساعت حافظه درحال ارسال اطلاعات به كنترلر حافظه است ولي در عمل اين گونه نيست. كنترلر حافظه و حافظه مجبورند فرمان ها را با هم رد و بدل كنند. (مثلاً براي رم فرمان مي رسد كه اطلاعات ذخيره شده را به يك محل مشخص ارسال كند.) و در طول اين مدت رم هيچ اطلاعاتي را منتقل نمي كند.